Tarihin en eski şekerlerinden biri olan sakız tüm dünyada yılda ortalama olarak 4 milyar adet satılmaktadır. İcadındaki baş karakterler olarak birçok kaynak Thomas Adams ve John B. Curtis isimlerinden bahsetse de sakızın varlığı bizleri aslında 2000 yıl öncesine kadar götürüyor.
Arkeolog ve tarihçilerin tespit ettiğine göre erkek ve kadınların bundan 1000 yıl öncesinde ağaç reçinelerini tıbbi yararı olduğunu düşünerek ağızlarını ferahlatmak için kullandıkları ortaya çıktı. Amerikan Kızılderilileri, ladin ağaçlarından dışarıya çıkan sıvıdan yapılan bir tür reçine çiğnerlerdi. Bu da günümüzde ticari olarak satılan sakızın üretim temelini oluşturdu.
Bugün sakızın icadı ile ilgili kaynaklara bakıldığında Thomas Adams ve John B. Curtis ayrı ayrı ele alınarak sakızın mucidi olarak bahsedilir. Thomas Adams sakızı icat etmekten ziyade sakızın hammadesi chicle’den toplu olarak sakız üretebilen, sakız görünümüne dönüştürebilen ve seri üretim yapabilen makinanın patentini almıştır. Sakızın hammedesi olan chicle’nin yaklaşık 2000 yıldır yerliler, Mısırlılar, Aztekler, Yunanlar tarafından kullanıldığını biliyoruz.
John B. Curtis ise sakızın ilk ticaretini yapan kişidir. 2 yıl üzerinde çalıştığı ladin ağacı reçinesi üzerindeki deneyleri, ilk büyük sakız üretim tesisini açmasına sebep oldu. Daha sonra sakıza aroma ekledi ve daha yumuşak, esnek olması için parafin ekledi. Sakızın bugünkü haline gelmesi 10 yıl aldı.
1900’lerden sonra Chicago merkezli William Wrigley isimli şirket sakız üretimindeki en büyük oyunculardan biri oldu. Günümüzde de hâlâ en büyük şirketlerden biri olarak Wrigley adı ile bilinir. 1892 yılında William Wrigley tarafından kuruldu. Wrigley sakızları 2. Dünya Savaşı sırasında Amerikan askerlerinin streslerini gidermek için bir araç olarak bağışlanmasından sonra dünyada popüler hale geldi.
Çikletin ortaya çıkışı yirminci yüzyılın başlarındadır, 1906 yılında Frank Fleer ilk çikleti icat etmiştir. Ancak, üretimindeki bazı kusurları nedeniyle hiç satılmamıştır. Fleer’in tarifini mükemmelleştiren adam Walter Diemer oldu. 1928 yılında nispeten daha az yapışkan ve diğer sakız türlerine göre daha esnek bir sakız üretmek için bir yöntem keşfetti. Günümüz çikletlerinin temelini attı.
Bugünlerde sıradan sakızlardan, bin bir çeşit aromalı çikletlere ve tıbbi amaçla kullanılan sakızlara kadar değişen çeşitli sakız türleri vardır. Bu tıbbi sakızlarda kullanılan malzemeler aynı zamanda ağız hijyeni için de iyidir. Bazı üreticiler ise hazımsızlık ve mide ekşimesi için rahatlama vaat eden pepsin maddesini sakızlara eklemeye başladı. Şu anda sürekli yenilikler ve benzersiz teklifler aracılığıyla birbirleriyle rekabet eden yüzden fazla sakız üretim şirketi bulunmaktadır. Londra merkezli piyasa istihbarat firması Euromonitor International Ltd.’ye göre, 2006 yılında sakız sektöründeki satışların 19 milyar dolar değerinde olduğu tahmin edilmiştir.
Son yıllarda sakız çiğnemekle ilgili insanların moralini bozan bazı dedikodular ortaya çıkmaya başlamıştır. Sakız çiğnerseniz kansere yakalanacağınız, yüz kaslarınızın bozulacağı, bağırsaklarınızın birbirine yapışacağı gibi bazı kötü dedikodular ortaya atılmıştır. Ancak yukarıdaki rakamların gösterdiği üzere bu dedikodular sakız sektörünü hiç etkilememiştir ve insanlar hâlâ sakız çiğnemenin keyfini çıkarmaktadır.
KAYNAKLAR:
http://www.buzzle.com/editorials/10-15-2004-60486.asp
https://www.greelane.com/tr/be%c5%9feri-bilimler/tarih-ve-k%c3%bclt%c3%bcr/thomas-adams-and-history-of-chewing-gum-4075422
