“Ölüm Allah’ın emri, trafik olmasaydı”

Trafik, klasik bir sorunumuz, eski ama eskimeyen. “Fikirler kadar araçlarla da ilişkilerimizi düzenlememiz gerekiyor” diyor şair. Burada taşıtları kastetmiyordur belki ama konumuz gereği biz öyle anlarsak da yanlış olmaz.

İstatistiklere göre ülkemizde trafik kazalarında her gün yaklaşık 20 (YİRMİ) kişi hayatını kaybediyor. Aşağıya ufak bir tablo ekliyorum:

YILLARA GÖRE TRAFİK KAZA İSTATİSTİKLERİ

(*) Trafik birimleri tarafından trafik kazası tespit tutanağı düzenlenmiş olan tüm trafik kaza sayısını içermektedir.

(**) Trafik kazasında yaralanıp, kazanın sebep ve tesiri ile 30 gün içerisinde ölenleri ifade etmektedir.

Kaynak: http://www.trafik.gov.tr/istatistikler37

Bu istatistiklere ulaşmak çok kolay. Bunları basit bir veri paylaşımı olsun ve 20-30 saniyede okuyup geçelim diye paylaşmıyorum. Ülkemiz yıllardır savaşın ve terörün içinde fakat trafikte kaybettiğimiz insanı hiçbir yerde kaybetmiyoruz. Yaklaşık 30 milyon araç yollarda seri katil gibi dolaşıyor. Ancak hepimiz çok iyi, çok usta şoförüz ve ne yazık ki en büyük terör sorunumuzun trafik olduğunu kabul edemiyoruz. Yol verme kavgası yüzünden birbirini bıçaklayan, birbirine ateş eden insanlarla beraber yaşıyoruz ve bu şekilde hayatını kaybedenlerse bu istatistiklere dahil bile değil.

Bir yılda yaklaşık 7000 insan ölüyor, 300.000 kişi yaralanıyor. Bakınız bunlar çok ciddi sayılar. Hangi afette, hangi savaşta, hangi terörde bu kadar çok insanı bu kadar istikrarlı bir şekilde kaybettik-kaybediyoruz? Hemen her ailenin trafiğe verdiği bir kurbanı mevcut.

Bayram ve tatil gidişleri-dönüşleri yapılan uyarılar, kamu spotları, cezalar vb. hiç bir önlem bizi bu konudaki hatalarımızdan vazgeçiremiyor.

Burada oturup kazalar şu-şu yüzden oluyor, çözüm için şunları-şunları yapmak gerek tarzında nutuk atacak hâlim ve haddim yok. Herhangi bir taşıt kullanan kişi; içkili bir şekilde araca binmenin, hız limitlerine uymamanın, sürekli acele etmenin, öndeki aracı inatla geçmeye çalışmanın, 20 ton yük alması gereken araca 40 ton yüklemenin, araca balık istifi insan almanın, caydırıcı olmayan cezaların ve diğer malum sebeplerin kaçınılmaz sonucunun, en azından kesin maddi hasarlı bir kaza olduğunu bilir. Herkes bu sayıların sebebini ve çözümünü biliyor. Geriye tek bir seçenek kalıyor: umursamazlık. Umursamadığımız şeyin insan hayatı, başta da kendi hayatımız olduğunu hatırlatmak istiyorum sadece. Bu konudaki aymazlığımızın sonucu ortaya çıkan olaylara kaza değil, cinayet deniyor.

Not: Başlık, bir Özdemir ASAF mısrasıdır.

Resim: Patrick Bremer

Hüseyin Mecit BEŞİK

Yazmak iyi geliyor. Müziğe ve şiire ilgim var. İşim dışında herhangi bir alanda uzmanlığım yoktur. Yazılarım sadece birer yorum, çok da anlam yüklemeyiniz. Aslen Erzurum, doğma büyüme Ankaralıyım. Gazi Üniversitesi Kamu Yönetimi Bölümü mezunuyum. Şimdi Bursa'dayım. Geçinmek için memur olarak çalışıyorum. Evli ve bir oğul babasıyım. Hayattaki tek amacım insan kalabilmek. Kişisel gelişimciler kızmasın, somut bir amacım, hayalim ya da beklentim yok bu hayatta. Burası gurbet, neyi isteyip de elde etsek uçup gidiyor burada.