Evet hazırım!
Tüm imtihanlara girebilirim Efendimin yerine!
Yanabilirim,
Yanmaya dayanabilirim!
Çalıştım,
Hem de çok!
Biliyorum artık,
Nasıl vazgeçebileceğimi
Yeri, göğü nasıl terk edebileceğimi
Biliyorum!
Geriye dönüp bakma ihtiyacı hissetmeyeceksin,
Ne “geri” kalacak, ne “ileri”…
Ne dün ne yarın kalacak!
O zaman göklerin kapıları ardına kadar açılacak!
Öğrendim ben Efendim
İsra’yı
Mi’racı
Burak’ı
Aksa’yı
Yakını,
Öğrendim istemeden vermeyi,
Öğrendim!
Önce yerin yurdun dar gelecek,
Sonra
Bir avuç sefilin elinden taşlar yağacak
Yağmur misali!
Ayakların kan revan içinde kalacak!
Naz makamında
Sitemvari dualar dökülecek dilinden!
Aslında,
Seveceksin!
Ölesiye seveceksin!
Ama hayır,
Korkudan bitap düşeceksin!
İncitmekten,
Kızmasından,
Darılmasından ödün kopacak!
Sen bırakma,
Bir sen, bırakma diyeceksin!
Ayaklarım da
Başım da
Canım da “fedadır” sana diyeceksin!
Çok seveceksin
Evet çok seveceksin!
En çok da sevdiklerinden geçeceksin!
Yar da, yaren de
Can da, canan da
Uçup gidecek elinden avucundan!
Birer birer gittiğini göreceksin sevgililerin!
Göğsün çatlayacak hüzünden belki!
Evinin tavanı bile dayanamayacak,
Yarılacak.
Kabenin gölgesinde gök yarılacak!
Gözün, alıştığı kimseleri görememenin elemi ile dolmuşken;
Başka şeyler göstermeye çağıracak bir ses!
“Şanı yüce olan, O’nu işiten ve gören Rabbi,
sevgili kulunu ayetlerinden sadece bir kaçını görsün diye” davet edecek!
Öğrendim,
Çağıran, O (c.c.) ise
Gideceksin!
O’na ister Allah de, ister Rahman de,
Hamd,
Çocuk edinmeyen,
Mülkte ortağı olmayan,
Yardımcıya ihtiyacı olmayan Allah’adır!
Çünkü biliyorum
Musa’yı,
Nuh ve Ya’kubu!
Biliyorum Nuh nebinin çocuklarının nesli nasıl yeryüzünde fesad çıkardılar,
Biliyorum,
İyiliğin iyilik getirdiğini
ve
Kötülüğün kötülük getirdiğini,
Nefsimin hangi kötülüklere düçar olduğunu,
Bazen hayr’a dua eder gibi şerr olana dua ettiğimi,
Amellerimin boynuma nasıl yüklendiğini ve beni boğduğunu,
Mahşerde kitabımda neleri okuyacağımı,
Ademe laf atan iblisin nasıl yerimi yurdumu mesken tuttuğunu biliyorum!
Hakk gelmişti ve batıl yok olmalıydı,
Umutsuzluk uzak
Kur’an bu gönle Şifa ve rahmet olmalıydı!
Ayet ayet okumalı,
Bana okunduğunda ağlayarak yüzüstü yere kapanmalı idim!
İsra-Mi’rac
