Sıkıntılarımızın en üst seviyeye cereyan ettiği bilgisini dinlesek radyo kanalından bundan sonrası yok diye sevinmeli miyiz yoksa acılarımızın zirveye ulaştığını düşünüp üzülmeli miyiz? Çaresizlik böyle bir şeydir. İkinci şık yoktur hayatında. Mecburiyetle karıştırılmamalı. İnançlı insanlar çaresizlikler karşısında sıkıntıyı göğüslerinde yumuşatmayı bilirler. İslam inancında takvası yüksek kişilerin almış olduğu ortak karar gibidir şerrin kimden geldiği inancı. Ben buna bir şey eklemek istiyorum. Başa gelen belalardan çıkarılan dersler çok ucuza satın alınan hayat tecrübeleridir. Kitabın ortasından konuşmadığım gerçeği bu sözün doğruluğunu yenebilecek mi? Bahis açıyorum. Her şeyi bilmek gönül gözünün açılacağına delalet eder mi? Bilene bir litre şalgam suyu. Bazı sorular böyledir işte. Cevabı yalnızca devesine binmiş gezgin derviştedir. Bunu yaşanmış yıllarımın çıkarımı olarak değerlendirebilirsin.
Tanıdığım bir abinin rahmetli dedesi, zamanında gazeteyi satır başlıklarının altını çizerek okuyormuş. Hayatı böyle yaşıyorum. Bu acıyan yerlerime pansuman yapıyor. Bir bilginden dinlemiştim. Acıyan yerlerini koli bandıyla yapıştırıp üzerine tuz döküyormuş. “Efendim” dedim: “Ben koli miyim? Koliysem eğer içerime buz kalıpları ile beraber kalbimi koyup tuz dökün. Eğer koli değilsem bana koliymişim muamelesi yapmayın.” Bilgin: “Tamam” dedi “Sana koliymiş muamelesi yapmayacağım.”
