Düşün ve Kalk

Sorumlu, şahsiyetli ve bilinçli bir insanlık için…

İlgi Çekenler
Denemeler Kültür/Sanat 

Çocuktan Öğrendim – II

Hüseyin Mecit BEŞİK 0 yorum , , , , , , , , , ,

Serinin birinci yazısı için 》tıklayınız.

Türk

– Bak oğlum bu bizim bayrağımız, ay ve yıldız.
– Tüyk oldu-u için kıymızı di mi babacım?
– Evet oğlum.

Çare

Nebulizatörünün kristalini (soğuk buharın çıktığı delikli kısım) deldiği için mahallemizdeki tamirciye götürdük. Ustaya soruyorum:

– Ne diyorsun abi, çözülebilir mi?

Bizimki atlıyor:
– Babacım, hey şeyin bi çayesi vaydıy…
(Kafa kısmı haricen ve uygun fiyata satılıyor bu arada, tamir ile uğraşmayın. Yani bir çaresi varmış.)

Kazanmak

Top oynuyoruz. Kaleye gol atmaya çalışıyoruz. Durum 1-1. Muhteşem yorum geliyor:
– Beyabeye kazandık babacım.

Elalem

06/12/2019. Bugün kreşteki ilk günü. Suluğunu koymayı unutmuşuz. İlk gününün akşamında çantasını yeniden düzenliyoruz. Evde iki tane suluğu var. Biri daha afili olduğundan onu seçiyor. Sebebini soruyoruz, tanıdık bir cevap:
– Bunu beğeniyley…
Bizden veya ailenin herhangi bir ferdinden ayrı geçirdiği ilk tam günü olması, insanda çocuğunu evlatlık vermiş gibi çok tuhaf bir his uyandırıyor. Kahvaltı yapmamış, “Evde yedim” demiş, alakası yok; tuvalete çıkmamış öğleye kadar. İlk gün gerginliği, normal…
Bu “zor” şartlarda geliştirdiği ilk duygunun kendini beğendirmek olması beni şaşırtıyor. Aile, özellikle de ebeveynler, çocukları -normalde- sebepsiz sever ve onlar da bunun muhtemelen farkındadırlar; ama  çocuk dışarıya açılmaya başlayınca işler değişiyor.
Aslında beni asıl üzen, artık aramıza mesafelerin girmeye başlaması. Birkaç sene içinde okula başlayacak ve neredeyse tamamen uzaklaşacak. “Bütün gün sizi düşündüm.” diyor. Üzülüyoruz. Ne ara anne-babamı bütün gün düşünmeyi bıraktığımı hatırlamaya çalışıyorum. 
Galibe herkes bir gün mutlaka kaybediyor evladını.
Modern hayat tarzından iliklerime kadar nefret ediyorum; ama iliklerime kadar da içindeyim. Demek ki o kadar da nefret etmiyormuşum…

Yazmak iyi geliyor. Müziğe ve şiire ilgim var. İşim dışında herhangi bir alanda uzmanlığım yoktur. Yazılarım sadece birer yorum, çok da anlam yüklemeyiniz. Aslen Erzurum, doğma büyüme Ankaralıyım. Gazi Üniversitesi Kamu Yönetimi Bölümü mezunuyum. Şimdi Bursa'dayım. Geçinmek için memur olarak çalışıyorum. Evli ve bir oğul babasıyım. Hayattaki tek amacım insan kalabilmek. Kişisel gelişimciler kızmasın, somut bir amacım, hayalim ya da beklentim yok bu hayatta. Burası gurbet, neyi isteyip de elde etsek uçup gidiyor burada.

Yorum yap